MOTORMAN
De banden van zijn motor lijken ‘t asfalt niet te raken,
alsof ze van karton zijn hoor je de vangrails kraken.
Hij splijt de muur van mist in twee gelijke delen
terwijl hij gromt dat hij komt, hij komt met je spelen!
Hé Motorman, Motorman,
pak mij dan als je kan.
Hé Motorman, Motorman,
pak mij dan... als je kan!
Hij draagt zware laarzen en een zwarte leren jas,
hij heeft een helmplaat van ondoorzichtig glas.
Hij danst ‘n dodelijk ballet, maakt een wijde boog,
terwijl z’n motor vuur spuwt uit één schitterend oog.
Hé Motorman, Motorman,
pâk mij dan als je kan.
Hé Motorman, Motorman,
pak mij dan... als je kan!
De Motorman, de Motorman
is half mens, half machine,
door de aderen van de Motorman
stroomt geen bloed maar benzine.
Het slot van dit duel, van dit duet met de dood
wordt geschreven in een wrak van rokend schroot,
dan buigt hij zich over je heen en het allerlaatste
wat je nog ziet is jouw gezicht dat weerkaatste
in de helm van de Motorman,
pak mij dan... als je kan!
