Isabel Danst - een oude legende, verteld in een liedje en gezongen door Patrick Bernauw

En Isabel danst heel graag zo traag...
En Isabel danst heel erg graag zo zeer traag...
En Isabel danst héél erg traag...
En Isabel danst zo graag.

En Isabel danst heel snel en het vel
van Isabel glanst zo fel en stel
dat zij de Duivel kreeg als gezel
dan danste ze hem naar de hel!

Isabel danst en wie danst aan haar zij?
Een jongeman in zeer zwarte kledij.
‘Mag ik van jou een laatste wals?’
Zijn stem klinkt tamelijk vals.

Met ogen zo koud als de maan
kijkt hij Isabel dwingend aan.
Zij kennen geen vreugde, verdriet -
een hart bezit hij niet.

Hij neemt Isabel bij de hand,
hij danst zo galant en charmant,
uit de vloer slaan vlammen op.
Isabel roept: ‘Stop!’

Maar de Duivel danst heel graag zo traag...
Ja de Duivel danst heel erg graag zo zeer traag...
Ah de Duivel danst héél erg traag...
De Duivel danst zo graag.

En de Duivel danst met Isabel.
‘Liefje, ik dans met jou naar de hel!
Een muur van vuur in ons spoor...
Kom wij dansen daar nu door!’

En de Duivel danst met Isabel,
en zijn vel glanst fel en Isabel
danst met de Duivel als gezel,
danst met hem naar de hel!