Het waren twee koningskinderen,
zij hadden elkaar zo lief.
Zij konden bijeen niet komen -
het water was veel te diep.
Bij nacht stak zij een groot vuur aan,
zodat hij niet zou verdwalen
wanneer hij zwom door de oceaan
om haar hier weg te halen.
Een oude heks kwam daar gegaan,
zij doofde uit al die vuren
en hij verdronk in de oceaan:
uit waren alle vuren.
Haar liefde voor hem bleef bestaan.
Zij vroeg een visser te varen
en in een net onder de volle maan
vond zij hem in de manestralen.
Zij nam hem in haar armen,
zij sprong met hem in de zee.
'Adieu mijn vader en moeder.
Jullie zien mij nooit meer weer!'
